W 1928 roku w Boston City Hospital dokonano niezwykle istotnego przełomu w dziedzinie medycyny, przeprowadzając pionierską udaną wentylację mechaniczną pacjenta z paraliżem oddechowym za pomocą innowacyjnej maszyny „żelaznego płuc”.

W początkach XX wieku, paraliż oddechowy był jednym z najtrudniejszych wyzwań, z jakimi zmagała się medycyna. Pacjenci cierpiący na tę poważną dolegliwość, niezdolni do samodzielnego oddychania, zmuszeni byli polegać na wsparciu oddechowym personelu medycznego, a w wielu przypadkach skazywani byli na tragiczny los. Jednak w 1928 roku wszystko miało się zmienić, kiedy to w Boston City Hospital doszło do przełomowego momentu. Młody lekarz, dr Philip Drinker, we współpracy z inżynierem elektrycznym dr. Louisem Agassiz Shawem, opracował rewolucyjne urządzenie znane jako „żelazne płuco”. Maszyna ta, oficjalnie nazwana Respirator, była pierwszym urządzeniem do sztucznej wentylacji płuc, które pozwalało pacjentom na oddychanie, nawet jeśli ich mięśnie oddechowe były sparaliżowane.

Respirator składał się z dużego cylindra z hermetycznym zamknięciem, do którego wkładano pacjenta. Główną zasadą działania urządzenia było wytworzenie podciśnienia wewnątrz cylindra, co powodowało, że klatka piersiowa pacjenta była wciągana, a następnie wypychana, naśladując naturalny ruch oddychania. Dzięki temu pacjenci z paraliżem oddechowym otrzymywali szansę na przeżycie, a nawet powrót do zdrowia. Po przeprowadzeniu kilku próbnych przypadków, w końcu nastąpił przełomowy moment, gdy po raz pierwszy pacjent z poważnym paraliżem oddechowym został pomyślnie poddany wentylacji mechanicznej za pomocą „żelaznego płuc”. Było to osiągnięcie o ogromnym znaczeniu i otworzyło nową erę w leczeniu pacjentów z chorobami układu oddechowego.

Pierwsza udana próba użycia „żelaznego płuca” zrewolucjonizowała medycynę i dała nadzieję milionom ludzi na całym świecie. Respirator stał się inspiracją dla kolejnych wynalazków w dziedzinie respiratorów, co w konsekwencji zaowocowało nowymi technologiami i sprzętem medycznym, które ratowały życie wielu pacjentów z zaburzeniami oddechowymi. Dzisiaj, dzięki nieustannemu rozwojowi medycyny i technologii, respiratorzy stały się wszechstronnym narzędziem wykorzystywanym nie tylko w przypadkach paraliżu oddechowego, ale także w różnych stanach, które wymagają wsparcia oddechowego.